Jak kochać dziecko : internat : kolonje letnie : dom sierot
| Kolekcja | Biblioteka Narodowa |
| Opis | Publikacja "Jak kochać dziecko" składa się z czterech części: "Dziecko w rodzinie" (pierwsze wydanie w 1918 r, datowane na 1919 r.), "Internat", "Kolonie letnie" i "Dom Sierot" (pierwsze wydanie w 1920 r.). Tetralogia "Jak kochać dziecko" jest podsumowaniem różnorodnych doświadczeń Korczaka z niespełna pierwszego dwudziestolecia XX wieku. „Internat” kierowany jest przede wszystkim do młodych wychowawców. W tej części odbicie znalazły doświadczenia Korczaka jako dyrektora Domu Sierot. Korczak dzieli się tu refleksją nad sposobem funkcjonowania grup i społeczności dzieci oraz ich opiekunów w instytucji internatu. Jest to jednak punkt wyjścia do rozważań o charakterze uniwersalnym. Ich tematem jest kwestia takiego sposobu organizowania współżycia dzieci i wychowawców w instytucji, aby respektowane były w niej prawa dzieci jako jednostek i jako grupy, a rolą wychowawcy było bycie przewodnikiem i mentorem. Według Korczaka do takiego ideału funkcjonowania instytucji należy dążyć. Zdaje on sobie jednak sprawę, że jest on nie do osiągnięcia. W krótkich, numerowanych ustępach Korczak pokazuje, w jaki sposób pewne zachowania i problemy wyglądają z perspektywy dzieci, a jak z perspektywy wychowawców. Od wskazań teoretycznych płynnie przechodzi do praktycznych metod wychowawczych i na odwrót. To właśnie z tej książki pochodzi jeden z najsłynniejszych cytatów z Korczaka: "Nie ma dzieci - są ludzie". W "Koloniach letnich" Korczak skupia się na doświadczeniach zdobytych podczas pracy wychowawcy i opiekuna na wyjazdach na kolonie letnie dla najuboższych dzieci żydowskich i polskich. Wyjeżdżał on na nie trzykrotnie: w 1904, 1907 i 1908 r. "Kolonie letnie" są dopełnieniem dwóch książek dla dzieci: "Mośków, Josków i Sruli" (1910) i "Józków, Jaśków i Franków" (1911). Forma "Kolonii letnich" jest zbliżona do formy "Internatu": w krótkich, numerowanych fragmentach Korczak płynnie przechodzi od wspomnienia, obserwacji lub refleksji do wskazań teoretycznych. W "Koloniach letnich" Korczak na początku opisuje swoje porażki wychowawcze, by później wskazać na sukcesy. Ich osiągnięcie było wynikiem dostrzeżenia błędów, które najpierw zrobił i ich naprawienia. "Dom Sierot" opisuje sposób funkcjonowania domu dla sierot żydowskich, którym Korczak kierował w latach 1912-1942, a który należał do żydowskiego Towarzystwa "Pomoc dla Sierot". W tej części publikacji omówione są metody wychowawcze stosowane w placówce. Są wśród nich: tablica, skrzynka do listów, półka, szafa znalezionych rzeczy, sklepik, wieszadło na szczotki, komisja opiekuńcza, posiedzenia, gazeta, sąd koleżeński, sejm, kalendarz i pocztówki pamiątkowe. Najwięcej miejsca zostało poświęcone kwestii sądu koleżeńskiego. W książce Korczak podkreśla, że najważniejszymi dla niego wartościami są: zaufanie do dzieci oraz niezachwiane przekonanie, że dzieci powinny mieć swoje prawa i korzystać z nich. Uważa on, że zadaniem prowadzących instytucje wychowawcze jest umożliwienie korzystania im z nich. "Dom Sierot" to podstawowe źródło informacji, dające wyobrażenie o sposobie działania tej placówki. Publikacja ta jest również źródłem inspiracji dla osób, które są odpowiedzialne za organizowanie społeczności dziecięcej. W omawianym wydaniu cała publikacja nosiła tytuł "Jak kochać dziecko" i została podzielona na dwa tomy: "Dziecko w rodzinie" oraz "Internat" z "Koloniami letnimi" i "Domem Sierot". |
| Autor | Korczak, Janusz |
| Wydawca | Warszawa ; Kraków : J. Mortkowicz ; Warszawa : Tow. Wydawnicze |
| Data | 1929 |
| Prawa | Domena Publiczna |
| Format | image/jpg |
| Język | pol |
| Identyfikator | 2.007.497 A |
| Typ | publikacja |
Ze zbiorów: Biblioteka Narodowa
